Huis verkopen of verhuren?

Zodra bekend werd dat we naar ET zouden gaan verhuizen, kregen we tientallen keren de vraag wat we met ons huis gingen doen.

Voor ons stond eigenlijk al direct vast dat we ons huis zouden gaan verkopen. De huizenmarkt is goed en we geloven ook dat God voor ons zal zorgen als we terug komen naar NL.

Maar lang niet iedereen vond dit een goed idee.

Mensen die dicht bij ons staan, adviseerden ons sterk om ons huis te gaan verhuren. Natuurlijk hadden zij ook goede beweegreden daartoe. En ja, dan ga je aan het twijfelen. Dan praat je er vaak over met elkaar en bid je ervoor.

Het is echt heel moeilijk als mensen die je lief zijn, niet achter je keuze staan. Dat brengt je zó aan het twijfelen. Je wilt hen niet kwetsen, hun advies serieus nemen en niet achteraf denken: “Had ik toch maar naar ze geluisterd”.

Op een dag had ik een gesprek hierover met iemand en ik voelde me naderhand compleet ontredderd. Ik twijfelde aan alles; onze verhuizing naar ET, de verkoop van het huis, het hele gebeuren.

Ik voelde me heel onrustig en liep met mijn ziel onder mijn arm. Mijn hart zuchtte: “God, wat moeten we doen? Wat is Uw weg?”

Die avond moest ik een aantal koffers ophalen in Renswoude, die ik via Marktplaats gekocht had.

Op de terugweg in de auto, ben ik gaan bidden. “Heere, ik weet het niet meer. Wat is Uw weg? We mogen ons geleid weten door U, naar Ethiopië toe. Maar wat moeten we nu met het huis? Er zijn zoveel mensen die zeggen dat we gek zijn als we het verkopen. Die ons sterk adviseren om het te verhuren. Maar wat wilt Ú? Ik krijg geen briefje van U uit de hemel, waarop staat ‘verkopen’ of ‘verhuren’.  O God, wijs mij de weg!”

Onverwacht kreeg ik onze trouwtekst in gedachten: “Die op het Woord verstandiglijk let, zal het goede vinden en die op de Heere vertrouwt is welgelukzalig.” 

Ja, ik moest Gods antwoord in de Bijbel zoeken. Hij zou mij antwoord gaan geven!

Thuis pakte ik mijn Bijbel erbij. Ik besloot om maar gewoon verder te lezen waar ik gebleven was. Mattheüs 4 vanaf vers 12.

“het volk dat in duisternis zat, heeft een groot licht gezien; en voor hen die zaten in het land en de schaduw van de dood, is een licht opgegaan.”

God zou mij antwoord gaan geven! Ik zou weer licht mogen gaan ervaren, in de ‘duisternis’ – onzekerheid – waarin ik nu zat.

Ik las verder:

“18 En Jezus liep langs de zee van Galilea en zag twee broers, namelijk Simon, die Petrus genoemd wordt, en zijn broer Andreas, het net in de zee werpen, want zij waren vissers.

19 En Hij zei tegen hen: Kom achter Mij, en Ik zal u vissers van mensen maken.

20 Zij lieten meteen de netten achter en volgden hem.

21 Hij ging vandaar verder en zag twee andere broers, namelijk Jakobus, de zoon van Zebedeüs, en Johannes, zijn broer, in het schip met hun vader Zebedeüs, terwijl zij hun netten aan het herstellen waren, en Hij riep hen.

22 Zij lieten meteen het schip en hun vader achter en volgden Hem.”

In mijn Bijbel – ik heb de Zij Lacht Bijbel (www.zijlacht.nl) – staat er bij dit gedeelte een overdenking. Ik zal hem hieronder overnemen. Want ja, dit was een briefje van God uit de hemel! (Ik heb van Liza Kruit van Zij Lacht toestemming gekregen om dit te over te nemen.)

---

Waar wacht je nog op?

Over boten, beslissingen en briefjes uit de hemel
Zij lieten meteen de netten achter en volgden Hem. (Matt. 4:20)
Zij lieten meteen het schip en hun vader achter en volgden Hem. (Matt. 2:22)

Ik verwonder me over deze jongemannen, die zonder blikken of blozen alles achterlaten en met Jezus meegaan. We lezen geen twijfel in deze verzen, geen excuses of ‘Kunt U misschien nog heel even wachten tot ik…?’ Sterker nog, tot twee keer toe staat hier het woordje onmiddellijk.

Simon en Andreas lieten hun pas uitgegooide netten in het water liggen. Jakobus en Johannes lieten hun boot (hun inkomstenbron en dus waarschijnlijk hun kostbaarste bezit!) achter en gingen met Jezus mee. Ze wisten niet wat hun te wachten stond, maar ze waren er klaar voor. Het is alsof ze al die tijd op deze uitnodiging gewacht hadden! Ik vind het ongelofelijk dapper van ze.

Ze gaan met niets meer dan de kleren op hun rug, de schoenen aan hun voeten en hun nieuwgevonden Rabbi. Aan de andere kant: hadden ze meer nodig dan dat?

Nu jij: hoe vaak komt het niet voor dat we alles tot in de puntjes geregeld willen hebben? Dat we 100% achter onze keuze willen staan? Zeker willen weten of we wel echt het juiste doen? We zouden bijna willen wachten tot het spreekwoordelijke briefje uit de hemel écht naar beneden komt waaien voordat we tot actie overgaan. Dit kunnen we leren van deze discipelen: als God je roept, mag je gaan in vertrouwen dat Hij je de juiste kant op zal leiden. Een boot die niet vaart, kun je immers niet bijsturen!

---

Wauw! God gaf direct antwoord! Door middel van een ‘briefje’ uit de hemel. Hij roept ons naar Ethiopië en we mogen onze netten achter laten en Hem achterna gaan.

Daarna was het niet moeilijk om gewoon verder te gaan met de verkoop van het huis. God wil dat wij dit doen, wie zijn wij om Hem dan niet te volgen?

We kregen 12 kijkers voor ons huis en 7 biedingen. We wilden graag een jong stel de kans geven, nu het zo moeilijk is in deze rare huizenmarkt. En als ze christen zijn, is het helemaal mooi. Laat nou net het hoogste bod gedaan worden door een christelijk, jong stelletje!

Heb ik niet al eerder gezegd: “Where God guides, He provides!”