De tijd vliegt...

Man man, wat gaat de tijd snel.. Mijn vorige blog verscheen ongeveer een half jaar geleden! Een HALF JAAR??!! Ja, zo snel gaat het. En ja, we zijn hier nu ook al meer dan een jaar... ook dat vliegt voorbij!

Geen excuses van mijn kant voor het niet bloggen. Het is hoe het leven gaat…

We hebben een goed half jaar gehad. Lekker bezig geweest met van alles en nog wat; werken, de kinderen, vakanties.. Hieronder een in foto's en wat korte verhaaltjes een overzicht van de afgelopen maanden. Beelden zeggen soms meer, zullen we maar zeggen.

Begin februari ben ik bij Abdisa op bezoek geweest. Het was de eerste keer, nadat hij weer terug naar huis was gegaan. Toen hij mij zag, rende hij lachend het huisje in. Maar daarna.. hij zei geen woord! Hij vond het maar wat raar, dat ‘mama’ ineens weer voor hem stond.

Het was fijn hem weer te zien. En ja, hij zag er goed uit. Oké, hij had wel wondjes om zijn mond, hij was een nagel verloren en liep daar in z’n blote billen. Maar hij lachte en speelde met z’n broertjes en zusjes! En daar gaat het om… dat hij weer met zijn eigen familie is!

Ik begreep dat hij de hele dag nog ‘Jochem’, ‘Emma’ en ‘mama’ zegt… maar toen ik er was kwam er geen woord uit zijn mond. Uit zichzelf kwam hij niet naar mij toe, maar kroop veilig bij z’n mama op schoot. Heel goed!

Laatst wilde ik hem weer een keer bezoeken. Helaas werd Emma ziek en besloot ik de dag voor vertrek toch niet te gaan. 

Een week later kreeg ik bericht dat zijn broertje, Abduba, gestorven was. Wat verdrietig! Toen Abdisa’s moeder bij ons kwam om Abdisa op te halen, was Abduba erbij. Een blakende baby… En nu… 7 maanden oud en hij is er niet meer. Hij stopte met drinken en eten en was erg aan de diarree. Ze zijn te laat naar het ziekenhuis gegaan.. er kon niets meer gedaan worden. Wat een verdriet! En wat voel je dan ook de onmacht en hopeloosheid hier.. Ik voelde me soort van schuldig; was ik nou toch maar naar Shala gegaan.. dan had ik misschien iets opgemerkt.. maar ja, met zulke kleintjes kan het ook ineens gebeurt zijn. Zeker als je in zo’n droge, arme omgeving woont. 

Ik heb nog geprobeerd om het voor elkaar te krijgen om Abdisa en z’n familie te bezoeken. Helaas is het rondom Shala te onveilig en konden we niet gaan. Ze zijn in onze gebeden en ik hoop zo gauw het weer mogelijk is hen een bezoek te brengen!

We hebben het kamperen ontdekt!! Zo’n 2 uur hier vandaan, ligt Lake Langano. Veel van de Nederlanders in Debre Zeit gaan daar zo nu en dan kamperen. 

Begin maart zijn wij voor het eerst ook geweest. Wat heerlijk zeg! Je tent neerzetten, stoeltje erbij, vuurtje aan, zwemband opblazen en het water in.. De kinderen spelen zo ongeveer de hele dag in het water en hoor je niet.. en wij ouders; we rommelen een beetje met eten, wassen af, rommelen weer wat met eten, wassen weer af… en tussendoor spelen we Kubb, lezen een boek, hangen in de hangmat… feestje gewoon!

De eerste keer zijn we met een grote groep Nederlanders geweest. Naar Karkaru. Eén van de kampeerplekken. 

De tweede keer zijn we met vrienden en hun dochter naar een andere ‘camping’ geweest. Daar hopen we aankomend weekend weer heen te gaan.. Een prachtige, groene plek. Met warempel een aardige wc, een zeer vriendelijke eigenaar en prachtig uitzicht op de bergen en ook boven op de berg een prachtig uitzicht over de camping en het meer!

Een ander weekend zijn we naar Negash Lodge geweest. Wat een mooie omgeving ook. De aapjes sprongen om je heen, een zwembad met warm bronwater en voor Jochem een heuse pooltafel! En we keken daar de kroning van Charles.. ook geen onbelangrijke gebeurtenis, toch? We bezochten Lake Wonchi.. prachtig! Paardrijden, bootje varen, prachtige vergezichten… Echt heerlijk!

 

“Gaan jullie zo vaak op vakantie?”, denk je misschien.. Tja, we zijn inderdaad wel een aantal weekenden weggeweest. We gaan er hier gemakkelijker even tussenuit.. het land is zo ontzettend mooi.. en daarbij, kamperen kost hier bijna niets.

Doordat we naast de fabriek wonen, stopt het werk nooit. Er is altijd nog wel wat te regelen of doen. Ook in de weekenden. Daarom is het goed om soms echt even de deur achter je dicht te trekken en afstand te nemen. Om er vervolgens weer helemaal te kunnen zijn voor het werk en de mensen!

Pasen was bijzonder! Op Goede Vrijdag hadden we ’s avonds een korte dienst met de gemeente waarin ook het Avondmaal gevierd werd. Mooi om dat te doen en zo het lijden van Jezus te mogen herdenken. 

Op zondagmorgen om 6 uur, Pasen, kwamen we met de hele gemeente samen bij Babogaya. Een meer in Debre Zeit. Het Paasevangelie werd door verschillende gemeenteleden voorgelezen en we zongen paasliederen terwijl de zon opkwam. Prachtig en heel indrukwekkend! Daarna ontbeten we met elkaar.. Zó fijn om deze gemeente hier te hebben en je met elkaar verbonden te voelen!

Elke zondag wordt er op Passion zondagsschool gehouden voor de buurtkinderen. Met Pasen was er een speciaal programma. Normaal komen er zo’n 30 – 50 kinderen, nu waren er ruim 100! Het Paasverhaal werd verteld, er werd gezongen en nog wat spelletjes gedaan. Daarna kreeg elk kind 10 eieren… aha, dáár kwamen ze dus allemaal voor!

Ethiopisch Pasen valt een week later. Dus tussen de 2 vieringen in, deelden we opnieuw 50 voedselpakketten uit in Denkaka, het naastgelegen dorpje. De avond ervoor pakten we alle pakketten in. Deze keer kreeg elk gezin, naast een voedselpakket en levende kip, ook een Bijbel in het Oromifa. Het beste cadeau en geestelijk voedsel!

Met Margreet had ik allemaal pakketjes met baby- en kinderkleren gemaakt. Ook die deelden we uit. Weer veel blije en dankbare gezichten!

Eind april kwam dan ein-de-lijk de langverwachte container waar de trampoline inzat! Wim en Emma hadden de trampoline in de container gedaan toen we nog in NL woonden.. het geduld van de kids is behoorlijk op de proef gesteld.. maar nu kunnen ze zich volop uitleven! Ook maakte personeel nieuwe duikelstangen.. de speeltuin is bijna compleet..:-)

 

Koningsdag is ook gevierd in Ethiopië. Wel niet op de dag zelf… maar de zaterdag daarna kan ook nog heel prima. We reisden af naar Addis, waar bij de Nederlandse Ambassade heuse Koningsspelen werden gehouden voor alle kinderen. Ook een echte kleedjesmarkt zoals we die in NL kennen.. Een hele leuke, gezellige dag met een goede opbrengst voor de spaarpot van Jochem en Emma!

 

Met Emma had ik een echt vrouwenuitje.. We zijn samen naar de beautysalon geweest voor een manicure en pedicure behandeling.. Genieten deed onze dame!

Qua weer is het dit jaar maar gek, hier in Ethiopië. Normaal is er een lang regenseizoen (van juni t/m september) en een kort regenseizoen (iets van 3 weken, ergens in februari). Maar dit jaar…. Het korte regenseizoen begon ergens in maart… en het regent nog steeds.. Niet dagelijks.. maar wel veel. En sinds afgelopen week is het lange regenseizoen begonnen. Je merkt toch iets van verschil in hoe de buien zijn. Dus ja.. het korte regenseizoen gaat gewoon over in het lange regenseizoen.. heel vreemd. Eén voordeel; het is niet zo benauwd en stoffig, zoals het vorig jaar was, net voor het lange regenseizoen. Eén groot nadeel; muggen, muggen, muggen….

Voor vandaag wel weer genoeg, dacht ik zo.. Volgende keer nog wat over de laatste dingen afgelopen weken.

Ergens voel ik nu soort van ‘druk’ om te bloggen. Over 2 weken, bij leven en welzijn, ben ik namelijk weer in NL.. Ik kom eerst samen met Jochem en Emma en na 4 weken komt Wim ook. Totaal zijn de kids en ik er dus 7 weken..

Afgelopen kerst, toen we in NL waren.. kreeg ik regelmatig de vraag of ik nog wel blog.. Nou... ja dus.. alleen niet zo regelmatig. Er komt wel wat.. maar het kan soms even duren…

Hopelijk voor nu weer even alle harten gerust gesteld.. Ja, we bloggen nog, we leven nog en zijn allemaal gezond!! ;-)