Eindelijk een update..

Zo, laten we maar eens een update doen van ons leven hier. Ik heb wat problemen met de blog.. als ik er bijna 1 klaar heb, is alles ineens weer weg... behoorlijk frustrerend. En ook qua foto's toevoegen gaat het niet helemaal zoals ik zou willen.. en ja, internet werkt hier ook niet altijd mee. Maar dan nu eindelijk toch een extra lange fotoblog..

We zijn ondertussen al een half jaar in Ethiopië, wat vliegt de tijd. Er is veel gebeurd de afgelopen maanden. Ik denk dat ik het maar kort hou en het vooral door middel van foto’s aan jullie laat zien. 

De zomermaanden zijn we in Ethiopië gebleven. Het was regenseizoen, en dat hebben we gemerkt ook. Gelukkig regende het niet constant, maar als het regende ging het behoorlijk te keer. Op een golfplaten dak klettert dat goed en met een niet altijd goed werkende dakgoot en regenpijp heb je wel eens een overstroming. Ook was het qua elektriciteit goed te merken dat het regenseizoen was. Elke dag viel de stroom wel een paar keer uit. Gelukkig hebben we een generator.

                                              

Veel Nederlanders gingen voor een aantal weken naar Nederland, maar een groot gedeelte bleef ook hier. Fijn voor Jochem en Emma. Er zijn heel wat logeerpartijtjes en filmavondjes gehouden.

We zijn 2 keer bij Abdisa’s moeder op bezoek geweest. De eerste keer zijn we met Jochem en Emma geweest. Omdat het 4 uur rijden is, maakten we halverwege een tussenstop bij een mooi natuurpark waar we struisvogels konden zien en prachtige uitzichten hadden over 2 meren. We sliepen in Shashemene in hetzelfde hotel waar ik geslapen had toen ik Abdisa op ging halen. De volgende ochtend vertrokken we naar Shalla. Wat fijn om Abdisa's moeder weer te zien. Maar vooral, wat vond Abdisa het fijn om zijn moeder en broertjes en zusjes weer te zien. De familie is zo ontzettend dankbaar en blij dat wij voor hem willen zorgen. Elke keer als we er waren, was er een maaltijd voor ons bereid. Wat is dat lastig; ze hebben bijna niets en dan maken ze voor ons eten klaar. We aten elke keer maar een beetje, zodat wat over was door de familie zelf opgegeten kon worden. Niets eten kan niet, het is hun blijk van waardering. Jochem en Emma vonden het behoorlijk overweldigend... de hele buurt kwam naar Abdisa kijken. Met z'n allen in zo'n klein hutje, niet bepaald fijn. En ja, ze waren erg blij dat Abdisa weer gewoon met ons mee naar huis ging en daar niet hoefde te blijven.

Tijdens het laatste bezoek (waar mijn ouders bij waren) hebben we ook Abdisa’s nieuwe broertje bewonderd. Ja, kind nummer 7… Er zijn geen woorden voor. Papa uit beeld, tóch een keer zwanger geworden tijdens één van de laatste bezoeken van meneer en nu alleen op moeten draaien voor een gezin..

Het gaat goed met Abdisa. Hij is ondertussen niet meer ondervoed, speelt de hele dag en begint Nederlands te praten. Een vrolijk mannetje, waar we nog steeds van genieten.

1 september vierden we Jochems 10^e verjaardag. Wat een feest! Jochem wilde graag het personeel trakteren, dus ik maakte 3 kwarktaarten en nog een mega verjaardagstaart.. Er kwam bezoek en ’s avonds belden we met onze familie in Nederland.

Kinderfeestjes worden hier ook gevierd, dus een week later zijn we naar een soort speelpark met water geweest. Helaas kregen we te maken met een hevige regenbui en zijn we thuis maar verder gegaan.. tja, het regenseizoen was nog niet ten einde..

Op zondag 11 september hebben we het Ethiopisch nieuwjaar gevierd. De avond ervoor hebben we als oudjaarsavond doorgebracht. De buurvrouw (Margreet) was jarig en had een heerlijke monchoutaart, we maakten een groot vuur en staken sterretjes af.. Heel vreemd, om midden in september oud & nieuw te vieren.

Op nieuwjaarsdag waren we uitgenodigd bij een Ethiopische vriendin van mij, Hasset, in Addis. We aten Doro Wot; kip gekookt in olie, heel veel uien en kruiden. Daar eet je gekookte eieren en injera bij. Het was erg lekker. En wat een overdaad aan eten.. Heel mooi om zo bij een Ethiopische familie de feestdag te vieren.

                                     

27 september was het Meskel. Een feestdag van de orthodoxe kerk. Wij vierden het de vrijdag ervoor met het personeel op de compound. ’s Morgens vroeg om 6 uur werd er een koe geslacht, waar wij graag bij wilden zijn. Ai, wat een bloed..

Het vlees werd door de keukenmeiden bereid en aan het eind van de middag kwamen we met z’n allen samen. Margreet had gelukkig een gedeelte van het vlees lang gestoofd, dus wij hadden een heerlijk stoofpotje. Maar het personeel, dat eet het vlees rauw.. Grote hompen…. Mij niet gezien.

Voor de maaltijd spraken de guards allemaal gebeden uit waarmee ze dank brachten voor het regenseizoen. Na de maaltijd gingen de voetjes van de vloer. De Ethiopiërs houden wel van dansen. En ja, ook bij Abdisa zit het in zijn bloed.. hij deed heerlijk mee.

Vervolgens werden er nog toneelstukjes opgevoerd door het dove personeel. Wim werd goed beetgenomen en ook één van de Nederlandse stagiaires moest eraan geloven. We hebben erg gelachen.

Tijdens Meskel zelf, zijn we naar een mooie waterval geweest, in de buurt van de hoofdstad. Een prachtige wandeling, waarin we begeleid werden door lokale jongens die ons graag de weg wezen en daarvoor natuurlijk een fooi willen ontvangen.

Mijn ouders zijn afgelopen oktober geweest. Wat was dat fijn! Zo heerlijk om elkaar weer te zien en om hen te kunnen laten zien waar je woont en leeft. Ze hebben veel indrukken opgedaan, die weken. We zijn ook nog een aantal dagen met hen op vakantie geweest. We hebben weer een heel ander stukje Ethiopië gezien.

 

23 oktober werd Emma 7 jaar. En wat fijn, we konden dit vieren met opa en oma erbij! Emma wilde een zeemeerminnentaart, dus oma en mama hebben hun best gedaan. Er kwam visite en een week later vierden we haar prinsessenfeestje.

                                                  

                                                  

                                                  

                                                    

                                                    

Helaas zijn we de afgelopen weken ook veel ziek geweest. Wim heeft veel last gehad van zijn darmen; een keer voedselvergiftiging en amoebe. Ikzelf heb tyfus gehad en 4 weken terug kreeg ik malaria. Daar ben ik echt heel ziek van geweest en heb ook een aantal dagen in het ziekenhuis gelegen. Mijn lichaam heeft behoorlijk ingeleverd en momenteel ben ik nog aan het herstellen. En ja, aangezien ik veel moet rusten, heb ik tijd om een blogje te tikken...

Nog 2 weken... en dan hopen we voor ruim 2 weken naar NL te komen. Wat heerlijk; de feestdagen met onze familie en vrienden doorbrengen! We kijken ernaar uit.. maar het zal wel wennen zijn, die kou. Het is hier elke dag zo'n 27 graden.. nee, dat verveelt nooit!