Henk

We namen in Nederland afscheid van onze Rosa, maar we wisten dat we in ET weer voor een nieuwe hond mochten gaan zorgen; Henk. Met enthousiasme werden we door hem begroet. Mensen, wat een bakbeest! Lomp, groot, zwart, sterk en heel enthousiast!

Al snel luisterde hij goed naar ons. Uitlaten vond hij een feest en hij vond alles prima. Wat wij iets minder prima vonden, was dat hij regelmatig ontsnapte uit de tuin. Vooral wanneer wij weg waren. Hij groef een gat onder de schutting door en ontdekte de wijde wereld. Als we dan de deuren niet dichtgedaan hadden, vond ik bij thuiskomst overal kleding op de grond.. Henk had zich goed vermaakt. 

Hondenvoer zoals in Nederland is hier niet. Gelukkig is er iemand die zelf een soort van hondenvoer maakt. Kippenlevertjes, kippenhartjes en kippennekken gemengd met groenten en nog ander spul. Dat koop je in zakken van een kilo. Mijn vriezer lag dus vol met hondenvoer. Meestal deed ik met een kilo 2 dagen, maar aangezien Henk zeker een kilo per dag at, mengde ik het nog met gekookte rijst, restjes injera van de kantine of kippenbotten. Pfff, niet echt mijn ding.. dat voer bereiden. Die lúcht alleen al….

 

Na ongeveer 2 á 3 weken na onze aankomst in ET begon Henk wat slomer te worden en slechter te eten. Hij was niet meer zo enthousiast en lag veel te slapen. Ik vertrouwde het niet, en we besloten hem te laten onderzoeken bij Gerard, een Nederlandse boer hier. Maar Henk sprong daar uitgelaten uit de auto en Gerard kon niets vinden. Dus dan maar weer mee naar huis. Maar dat weekend verslechterde het alleen maar. Henk werd steeds suffer en zijn eten moest ik ongeveer in zijn mond stoppen. Maandag appte ik Gerard: ‘Het gaat echt niet goed met Henk!’ ‘Breng hem maar, dan proberen we een antibiotica!’ Dus hup, Henk achter in de Hilux en weggebracht. Gerard zou hem een week bij hem houden en kijken hoe het ging. Zondags zou ik Henk weer ophalen, maar die morgen appte Gerard dat het eerst beter leek te gaan, maar toen toch weer minder. Hij ging nog een andere antibiotica proberen. Oké, dan nog een week bij Gerard. Vrijdags vroeg hoe ik het nu was. Gerard wist het ook niet goed. Henk knapte niet op. Misschien toch maar een spuit geven….. Ik haalde vrijdagmiddag Jochem en Emma op uit school en we gingen bij Henk kijken. Dan zouden we beslissen wat we met hem zouden doen. Wat schrok ik. Henk was sterk vermagerd en nog steeds erg sloom. Nee, hier zou hij niet boven op komen. 

Ja, dan moet je afscheid gaan nemen. Slik. We kenden Henk natuurlijk pas een paar weken en waren nog niet heel erg aan hem gehecht, maar dat het op deze manier zou lopen hadden we niet verwacht. Het blijft natuurlijk toch een dier… We knuffelden Henk nog een keer, pinkte een traantje weg en lieten hem toen bij Gerard achter. 

Gerard heeft hem na het weekend in laten slapen. Ook heeft hij hem nog opengesneden, wat het nou was. Gerard dacht namelijk eerst dat er iets in zijn maag of darmen zat, waardoor hij niet kon eten. Maar bij de autopsie bleek dat Henks bloed als water was.. waarschijnlijk een tekenziekte. Alle honden op Passion gaan dood aan teken. Daar stikt het hier van. En ja, onze Henk moest er ook aan geloven. Ruim anderhalf jaar oud…. 

We hebben nu maar besloten dat er geen hond meer komt op Passion… maar zag ik nou laatst niet een filmpje van look-a-like hondjes van Rosa, die hier in ET ook zijn???........