Zodra bekend werd dat we naar ET zouden gaan verhuizen,
kregen we tientallen keren de vraag wat we met ons huis gingen doen.
Voor ons stond eigenlijk al direct vast dat we ons huis
zouden gaan verkopen. De huizenmarkt is goed en we geloven ook dat God voor ons
zal zorgen als we terug komen naar NL.
Maar lang niet iedereen vond dit een goed idee.
Mensen die dicht bij ons staan, adviseerden ons sterk om
ons huis te gaan verhuren. Natuurlijk hadden zij ook goede beweegreden
daartoe. En ja, dan ga je aan het twijfelen. Dan praat je er vaak over met
elkaar en bid je ervoor.
Het is echt heel moeilijk als mensen die je lief zijn,
niet achter je keuze staan. Dat brengt je zó aan het twijfelen. Je wilt hen
niet kwetsen, hun advies serieus nemen en niet achteraf denken: “Had ik toch
maar naar ze geluisterd”.
Op een dag had ik een gesprek hierover met iemand en ik
voelde me naderhand compleet ontredderd. Ik twijfelde aan alles; onze verhuizing
naar ET, de verkoop van het huis, het hele gebeuren.
Ik voelde me heel onrustig en liep met mijn ziel onder
mijn arm. Mijn hart zuchtte: “God, wat moeten we doen? Wat is Uw weg?”
Die avond moest ik een aantal koffers ophalen in
Renswoude, die ik via Marktplaats gekocht had.
Op de terugweg in de auto, ben ik gaan bidden. “Heere, ik
weet het niet meer. Wat is Uw weg? We mogen ons geleid weten door U, naar
Ethiopië toe. Maar wat moeten we nu met het huis? Er zijn zoveel mensen die
zeggen dat we gek zijn als we het verkopen. Die ons sterk adviseren om het te
verhuren. Maar wat wilt Ú? Ik krijg geen briefje van U uit de hemel, waarop
staat ‘verkopen’ of ‘verhuren’. O God,
wijs mij de weg!”
Onverwacht kreeg ik onze trouwtekst in gedachten: “Die op het Woord verstandiglijk let, zal
het goede vinden en die op de Heere vertrouwt is welgelukzalig.”
Ja, ik moest Gods antwoord in de Bijbel zoeken. Hij zou
mij antwoord gaan geven!
Thuis pakte ik mijn Bijbel erbij. Ik besloot om maar
gewoon verder te lezen waar ik gebleven was. Mattheüs 4 vanaf vers 12.
“het volk dat in
duisternis zat, heeft een groot licht gezien; en voor hen die zaten in het land
en de schaduw van de dood, is een licht opgegaan.”
God zou mij antwoord gaan geven! Ik zou weer licht mogen gaan
ervaren, in de ‘duisternis’ – onzekerheid – waarin ik nu zat.
Ik las verder:
“18 En Jezus liep
langs de zee van Galilea en zag twee broers, namelijk Simon, die Petrus genoemd
wordt, en zijn broer Andreas, het net in de zee werpen, want zij waren vissers.
19 En Hij zei tegen
hen: Kom achter Mij, en Ik zal u vissers van mensen maken.
20 Zij lieten
meteen de netten achter en volgden hem.
21 Hij ging vandaar
verder en zag twee andere broers, namelijk Jakobus, de zoon van Zebedeüs, en
Johannes, zijn broer, in het schip met hun vader Zebedeüs, terwijl zij hun
netten aan het herstellen waren, en Hij riep hen.
22 Zij lieten
meteen het schip en hun vader achter en volgden Hem.”
In mijn Bijbel – ik heb de Zij Lacht Bijbel (www.zijlacht.nl) – staat er
bij dit gedeelte een overdenking. Ik zal hem hieronder overnemen. Want ja, dit
was een briefje van God uit de hemel! (Ik heb van Liza Kruit van Zij Lacht toestemming gekregen om dit te over te nemen.)
---
Waar wacht je nog
op?
Over boten,
beslissingen en briefjes uit de hemel
Zij lieten meteen
de netten achter en volgden Hem. (Matt. 4:20)
Zij lieten meteen
het schip en hun vader achter en volgden Hem. (Matt. 2:22)
Ik verwonder me over deze jongemannen, die zonder blikken
of blozen alles achterlaten en met Jezus meegaan. We lezen geen twijfel in deze
verzen, geen excuses of ‘Kunt U misschien nog heel even wachten tot ik…?’
Sterker nog, tot twee keer toe staat hier het woordje onmiddellijk.
Simon en Andreas lieten hun pas uitgegooide netten in het
water liggen. Jakobus en Johannes lieten hun boot (hun inkomstenbron en dus
waarschijnlijk hun kostbaarste bezit!) achter en gingen met Jezus mee. Ze
wisten niet wat hun te wachten stond, maar ze waren er klaar voor. Het is alsof
ze al die tijd op deze uitnodiging gewacht hadden! Ik vind het ongelofelijk
dapper van ze.
Ze gaan met niets meer dan de kleren op hun rug, de schoenen
aan hun voeten en hun nieuwgevonden Rabbi. Aan de andere kant: hadden ze meer
nodig dan dat?
Nu jij: hoe vaak komt het niet voor dat we alles tot in
de puntjes geregeld willen hebben? Dat we 100% achter onze keuze willen staan?
Zeker willen weten of we wel echt het juiste doen? We zouden bijna willen
wachten tot het spreekwoordelijke briefje uit de hemel écht naar beneden komt
waaien voordat we tot actie overgaan. Dit kunnen we leren van deze discipelen:
als God je roept, mag je gaan in vertrouwen dat Hij je de juiste kant op zal
leiden. Een boot die niet vaart, kun je immers niet bijsturen!
---
Wauw! God gaf direct antwoord! Door middel van een
‘briefje’ uit de hemel. Hij roept ons naar Ethiopië en we mogen onze netten
achter laten en Hem achterna gaan.
Daarna was het niet moeilijk om gewoon verder te gaan met
de verkoop van het huis. God wil dat wij dit doen, wie zijn wij om Hem dan niet
te volgen?
We kregen 12 kijkers voor ons huis en 7 biedingen. We
wilden graag een jong stel de kans geven, nu het zo moeilijk is in deze rare
huizenmarkt. En als ze christen zijn, is het helemaal mooi. Laat nou net het
hoogste bod gedaan worden door een christelijk, jong stelletje!
Heb ik niet al eerder gezegd: “Where God guides, He
provides!”
